Oktober is zeker geen verkeerde maand om hardloper te zijn. Mooie kleuren in de natuur en nog niet al te koud om nog in korte broek te trainen. Jammer is wel dat het voor mij bij trainen blijft, omdat een blessure na een marathon in april blijft opspelen.

Het is mij duidelijk geworden dat mijn lichaam sterker moet worden wil ik ooit nog een volgende marathon lopen. Gelukkig is het niet ingewikkeld om spierkracht te vergroten; leuk is het evenwel niet altijd, zeker niet op jezelf. Deze week bent ik toch maar begonnen met een serieuze poging om mijn romp sterker te maken via oefeningen met een medicine bal.

Een weekje met veel snelheid om te werken aan mijn basissnelheid, ten koste van het herstel van mijn enkelblessure. Het leven van een hardloper gaat niet altijd over rozen…

De temperatuur is duidelijk aan het zakken. Dat betekent even wennen aan lagere temperaturen en soms iets warmer aankleden. Het is nog te warm voor winterkleding, maar een singlet hoef ik voorlopig niet te dragen.

Na de Melanenloop voel ik de aanhechting van de Achillespees heel duidelijk (pijn, stijfheid). Volgens mij betekent dit dat ik nog even moet wachten voor een volgende wedstrijd en tot die tijd beter kan proberen om pijnvrij te kunnen trainen. Dat zou eens wat anders zijn!