Gisteravond was het weer tijd voor een baantraining. Vergeleken met voorgaande weken was het aangenaam warm en het waaide ook niet meer zo hard. Tijd om een spons te gebruiken om het hoofd koel te houden.

Hardlopen kan zo bevrijdend zijn, omdat het iets is waarin je het meeste zelf kunt bepalen; zelf je doelen stellen, doen wat nodig is om die doelen te bereiken en de vruchten plukken van al je harde werk. Het is typisch iets dat je voor jezelf doet, als zelfverbetering.

Net als een week geleden heb ik een pittige training gedaan, minutenloopjes. Deze week deed ik de loopjes op de weg, omdat het stond te gieten en me het bos te nat en glibberig leek om er veilig te kunnen trainen. Een klein nadeel was dat de route die ik koos niet genoeg kilometers had. Ik besloot om in de herstelpauze stukjes terug te lopen, zodat ik het volgende loopje begon waar ik reeds gelopen had.

Ik zit nu in een snellere subgroep van mijn loopgroep, die gaat voor tijden tussen de 41 en 43 minuten op de 10 km. Het was stevig aanpoten om bij te blijven, maar het is me gelukt en ik liep op geen moment los van de groep.

De wedstrijd gisteren in de zware tegenwind heeft veel van me gevergd. Na thuiskomst moest ik extra oefeningen doen om mijn linker hamstring te ontspannen, want de kramp schoot er telkens in. En nog steeds voelen de hamstrings wat stijfjes. Vandaar dat er vandaag een hersteltraining gedaan werd, in plaats van wat op het programma stond, 10 maal 400 m, met 400 m herstelpauze.

Een wedstrijd over 15 km op een gecertificeerd parcours, dat is wat me te wachten stond op 26 mei 2013 in Den Bosch. Om 14.15 uur ging de meute van start op een winderig parcours (23 km/u), bewolkt en 11 graden Celsius. Afgezien van de wind was het ideaal loopweer.

Wat, herstellen voor een wedstrijd? Nee, herstellen van een zware trainingsweek. Maandag een wedstrijd en woensdag een pittige training, dat vraagt om compensatie in de vorm van het rustig aan doen. Gisteren voelde ik me nog te moe om dit herstelrondje te lopen. Daarom deed ik het vandaag maar. Niet moeilijk over doen, hoor!

Gisteravond stond er voor de clubtraining een vaartspel op het programma, dat in het nabijgelegen bos uitgevoerd zou worden. Nu ben ik niet zo'n voorstanders van met een vaart door het bos rennen, omdat ik over de jaren er al zo vaak gevallen en soms geblesseerd ben. Bovendien was het glad en modderig door de recente regenval.

Vandaag zou ik in plaats van de geplande 90-minutenloop een serie kortere loopjes doen, met herstelpauze daartussen. Als parcours koos ik de gele paaltjes route die verschillende loopgroepen regelmatig lopen als training. Natuurlijk heb ik een kwartier ingelopen vooraf en uitgelopen achteraf.

In hartje zomer van 2013 ga ik meedoen aan het PZC stratenloopcircuit. Dit is enerzijds omdat er hier in de buurt niet veel te doen is qua wedstrijden, maar anderzijds omdat ik in Zeeland geboren ben en er graag kom, zeker in de zomer.