Ik heb weer eens meer dan 2 uur achter elkaar hardgelopen. Dat is goed voor het moraal, vooral omdat het gemiddelde tempo niet eens traag was voor mijn doen.

Ik ben twee keer gevallen deze week, wat nooit leuk is. Verder deed ik mee aan een surpriseloop, wat dan weer wel een leuke verrassing is. Je weet nooit vooraf wat je krijgt. Wel heb ik weer genoeg kilometers gemaakt deze week.

Om wat structuur te hebben voor de komende zeven weken is hier een ruw trainingsschema.

Het lijkt erop dat de dalende lijn begint af te vlakken en dat ik weer kan gaan denken aan de conditie opbouwen in plaats van afbreken. Toch is het belangrijk om niet al te snel weer op het oude niveau proberen terug te komen, als het verleden enig garantie is van hoe zaken gaan verlopen vanaf nu.

Hardlopen is niet altijd glorieus. Er zitten ook stukken tussen waar het gewoon volhouden is, wat velen als “saai” zouden betitelen, maar wat je duidelijk niet kunt overslaan. Na een jaar met ups en downs is dat ook niet verwonderlijk.

Het blijkt dat mijn kuitproblemen terug te voeren zijn op looptechniek. In mijn streven om meer op de voorvoet te landen ben ik zo ver doorgeschoten dat mijn kuiten de klap van de landing niet meer kunnen opvangen bij hogere snelheden. Tijd om iets anders te gaan hardlopen en meer richting de hiel te landen, minder op de voorvoet.