Het is het seizoen om een kou te vatten. Ook ik kon daaraan niet ontkomen. Alhoewel in het dagelijkse leven mensen hun hand niet omdraaien voor verkoudheid, heeft het wel degelijk invloed op je training. Iets matigen in intensiteit en/of afstand is niet onverstandig.

In het kader van meer afstand heb ik deze week ruim meer dan 100 km gelopen in training. Dat ging niet altijd even makkelijk.

Het lijkt bijna alsof ik voor een marathon aan het trainen ben. Het lange lopen heeft zijn nadelen, afgezien van dat het veel tijd in beslag neemt; je wordt er zo moe van.

Mijn grootste probleem op dit moment is het aanhouden van het tempo op de lange afstand, boven de 15 km. Omdat je het beste kunt trainen waar je niet zo goed in bent, ben ik me daarop aan het concentreren: blijven lopen ondanks vermoeidheid.

Lopen op gevoel, want de accu van mijn horloge was leeg. Het ging niet zo goed, dus stopte ik bij een rondje van 5 km.

Ik wil lang en snel kunnen hardlopen, om zodoende een goede tijd te kunnen neerzetten op de halve marathon. Daarvoor moet in deze periode de basis gelegd worden, zodat ik in het najaar er de vruchten van kan plukken. Uiteraard moet ik dan wel heel blijven, door mijn rust te nemen in het trainingsschema. Dat is een beetje een probleem voor mij, zo bleek vorig jaar.

Terwijl voor veel hardlopers de basissnelheid het grootste struikelblok is, is voor mij op dit moment tempohardheid op de langere afstand een groot obstakel. Reden om er extra aandacht aan te besteden.

Soms is het goed om achterom te kijken en te zien wat je beter had kunnen doen in de voorbereiding. Immers, er kan altijd wat verbeterd worden aan je training.

Op de eerste zondag van februari wordt er in Gouda een hardloopevenement gehouden, met als hoofdnummer een halve marathon. Ik had hoge verwachtingen voor de uitslag voor mezelf, maar het mocht niet zo wezen.