Zo, je denkt dat je een bepaalde belasting makkelijk aan kunt, maar de praktijk is weerbarstig. Ja, het kan, maar het is niet zonder gevolgen (lees: pijn).

Het blijft aanmodderen, maar er is licht aan het eind van de tunnel. De pijntjes worden minder en niet altijd meer moet ik een training afbreken vanwege opkomende pijn.

Geblesseerd zijn duurt altijd langer dan gewenst en korter dan gevreesd. Tussen wens en vrees heb ik maar wat getraind, rustig en niet te vaak.

Mijn hardlopen zit echt diep in de put. Er zit niks anders op dan geduldig wachten tot alle blessures over zijn en dan langzaam vanaf nul opbouwen.